നിളേ നിനക്കായ്‌

നിളയ്ക്കരികിലെത്താന്‍
കൊതികൊണ്ട മനമേ
നിളകണ്ട നേരം
വിതുമ്പുന്നതെന്തേ ?

പുളിനത്തിലിഴലും
പഞ്ചാരമണലില്‍
കരയ്ക്കിട്ട മീനായ്‌
പിടയുന്നു നീയും

തനുവെത്താതീരം
മനമെത്താ ദൂരം
തെളിനീര്‍ക്കണമായ്‌
ഉയിര്‍കൊള്ളും നേരം

ഓര്‍മ്മപ്പടര്‍പ്പുകള്‍
തീരത്തിലില്ല
നീറുന്ന ചിതകള്‍
ഓരത്തിലില്ല

ഉല്‍പ്പത്തിനേരം
ഉള്‍ക്കോണിലെങ്ങും
തീമിന്നിവീശും
കൊള്ളിയാനില്ല

കളിചൊല്ലിയൊഴുകും
കുളിരോടമായി
കുതികൊണ്ടു പായും
കുഞ്ഞരുവിയായി

തീരത്തെത്തൊടിയില്‍
മോഹത്തിന്‍ മുല്ല
മൊട്ടിട്ടുവിടരും
കൗമാരമായി

ഉത്സവകാലം
ഉള്‍ത്താരില്‍ മേളം
കതിര്‍ചിന്നി മിന്നും
കരളിലെ മോഹം

ആത്മാവിന്നാഴത്തില്‍
ആകാശം കാണാതെ
നീ കാത്തുവച്ചോരു
മോഹത്തിന്‍ പീലികള്‍

പീലിപ്പൂചൂടി
മാനസമാമയില്‍
മഴമേഘരാഗം
മതിമറന്നാടി

തുള്ളിക്കൊരുതുടം
തുള്ളിക്കൊണ്ടായി
ഉള്ളത്തിലാവേശ
തിരതള്ളിയാടി

ആസക്തിജ്വാലകള്‍
ആകാശം മുട്ടേ
തീരങ്ങളാകേ നീ
തിരക്കയ്യിലാക്കീ

ആസുരതൃഷ്ണകള്‍
നിന്‍ തെളിനീരിനേ
മോഹത്തിന്‍ മായത്താല്‍
കണ്മഷമാക്കി

മഴക്കോളുനിന്നു
മാനം തെളിഞ്ഞു
ഉള്‍ക്കണ്ണുമാത്രം
കലങ്ങിത്തെളിഞ്ഞു

ഉള്‍ച്ചൂടിനാല്‍ നിന്‍
നീര്‍ച്ചാലു വറ്റി
ഉള്‍ക്കണ്ണിലെതെളി
കണ്ണീരും വറ്റി

ഞാന്‍ കണ്ടു നില്‍ക്കെ
നീയില്ലാതായി
നിന്‍ തീരഭൂവില്‍
ഞാനേകനായി

പടിഞ്ഞാറുകത്തി
യമരുന്ന സന്ധ്യതന്‍
ചിതയില്‍ നിന്നോരു
കനല്‍ ചീളെടുത്തു ഞാന്‍

കൊളുത്തട്ടെ മറ്റൊന്ന്
നീറുമെന്‍ ഹൃത്തിലും
നിന്നായിരമോര്‍മ്മകള്‍
ക്കേകട്ടെ ഞാന്‍ ശാന്തി